Tot nu toe is oud en nieuw met Baloo altijd maar een matig genoegen geweest. Dat wil zeggen, mijn kleine viervoeter is rechttoe rechtaan bang voor vuurwerk. En alhoewel ik best van wat prettige herrie hou, ben ik zelf ook niet uitgesproken dol op het knalwerk tijdens oud en nieuw.
Toen een vriend van mij me enkele dagen voor oud en nieuw attendeerde op een klein stukje bos in the middle of nowhere, nearby, ben ik dat doelbewust op oudejaarsdag met die kleine viervoeter uit gaan testen. En hoopte ik dat een flinke wandeling mijn hond dusdanig prettig moe zou maken, dat oud en nieuw een stuk aangenamer zou verlopen.
Met in de afgelopen dagen de nodige regen, hield ik er rekening mee dat het hier en daar een behoorlijk modderbad zou kunnen worden. In het ergste geval zou ik rechtsomkeert kunnen maken...
Maar goed gemutst gingen we op pad. Oké, hier en daar was het wat drassig, maar verder prima te doen. Die vriend van mij die me over dit stukje bos getipt had kwamen we op locatie ook tegen, een keer bij aankomst, en de tweede keer vlak voor zigzag poortjes. Samen keken we of het me zou lukken om deze poortjes te zigzaggen. Met een beetje passen en meten ging het prima. En passant werden we getipt dat er een stukje verderop twee behoorlijk modderige stukken waren. Okay, thanks for the tip!
Vol goede moed gingen we verder. En inderdaad, niet veel verder waren een paar stukken waarbij het onmogelijk was om spreekwoordelijk droge sokken te houden. Maar met wat zwoegen, duwen en trekken zijn we uiteindelijk ook langs deze stukken gekomen.
Bij het testen van het eerste zigzag poortje was ik al gewaarschuwd dat ik onderweg nog een zigzagpoortje tegen zou komen. Hierbij dacht ik, "Als het ene zigzag poortje lukt, dan lukt het andere zigzag poortje toch ook?!?" Nope! Het tweede poortje was, en te smal om doorheen te kunnen komen, en te laag om onderdoor te kunnen rijden.
Oké, ik had nu twee opties, teruggaan, en dezelfde spreekwoordelijke lieslaarzen opnieuw aantrekken, of proberen via een alternatieve route toch mijn weg te vervolgen. Een soort van rolstoel tijgerend, bramenstruiken en takken meeslepend, heb ik me toen een weg gebaand door een stukje bos langs het zigzag poortje. Met flink wat zwoegen lukte dat uiteindelijk, wat een giga kick gaf!
Als ik dit heelhuids kan volbrengen, dan moet de rest toch appeltje eitje worden...
Maar met mijn natuurlijke aanleg voor navigatie had ik even geen rekening gehouden. En ook al had ik van die vriend van mij aanwijzinngen gekregen hoe mijn weg te vervolgen, ik reed vakkundig de verkeerde kant op.
Op weg naar vriendinnen in Rotterdam had ik in een ver verleden wel eens oeverloos door het Botlek gebied gereden, om uiteindelijk enkele uren later alsnog bij die vriendinnen van mij aan te komen.
Opnieuw oeverloos ronddwalen, daar had ik geen trek in! En in de buurt van een kruising aangekomen, vond ik via Google Maps uiteindelijk betrekkelijk eenvoudig de weg terug naar mijn bus.
Met in het begin van dit jaar een heuse winterweek met sneeuw, en nu een vakkundig modderbad, heeft het Smart Wheel zijn geld dubbel en dwars terug verdiend. Voor de trip naar Noorwegen, komende zomer, heb ik in ieder geval behoorlijk wat boeiende off-road ervaring op kunnen doen, die in Noorwegen goed van pas zal komen. Zowel die kleine viervoeter als ik hebben in ieder geval van elke centimeter modder genoten!
Voor de rust tijdens het oud en nieuw heeft deze geweldige boswandeling helaas het verschil niet kunnen maken, maar gek genoeg de prettige indoor herrie wel...
Een prachtig avontuurlijk 2022 toegewenst!
Reactie plaatsen
Reacties