Een duurzaam zen momentje

Maar hoe kan het dan dat ik, behalve een aantal korte social media berichten, daar nog niks over geschreven heb?

Veel van wat ik in Noorwegen gezien en meegemaakt heb moet bij mij nog verder door het vergiet druppelen voordat ik er iets mee kan. Maar ook, daar ben ik door mijn verblijf in Noorwegen achter gekomen, schaamte, schuldgevoel en vooral ook faalangst.

Al decennia lang weet ik dat faalangst mij volledig lam kan leggen. Hierin is het gevoel dat stamt uit mijn kindertijd reëel, maar is de angst zelf irreëel. Rationeel weet ik dat. Alleen heb ik dat tot nu toe nog niet kunnen voelen. En dat voelen is noodzakelijk om het gevoel een plaatsje te kunnen geven, of achter me te kunnen laten.

Dat ik andere, en nu ook dit onderwerp op kan pakken heeft te maken met, dat ik in toenemende mate durfde te gaan praten. En daarmee ook mijn gevoel (angst, verdriet, frustratie, boosheid, etc.) kenbaar te maken. De belangrijkste rol die mijn gesprekspartner op dat moment hierin speelde was, vooral een luisterend oor zijn. En soms ter aanvullende verduidelijking, een vraag stellen. Het gevoel waar ik op dat moment mee worstelde, kon en mocht er dus gewoon zijn zoals het er was. En dat was enorm bevrijdend!

Voor het avontuur in Noorwegen had ik me in materiële zin voorbereid op een poolexpeditie. Waar ik niet op voorbereid was, maar wel gebeurde, was dat mijn darmen op hol sloegen. Heel gênant, ontzettend balen en absoluut ongewenst! Maar op dat moment moest ik wel dealen met die situatie.

Deze, en andere, min of meer voorziene situaties maakte dat ik tijdens mijn vakantie in Noorwegen flink buiten mijn comfortzone geduwd werd. Eenmaal terug in Nederland voelde ik in alles dat ik ervaringen had opgedaan waar ik niet allen op voort kon borduren. Maar ook voelde ik aan alles dat ik er klaar voor was om mijn faalangst aan- en op te pakken.

Hoe graag ik dat ook anders wil, de faalangst heb ik decennia lang bij me gedragen. En daarmee is het niet reëel te denken of te verwachten dat die morgen voltooid verleden tijd zal zijn.

Wat ik wel vol overtuiging kan zeggen is, doordat ik op een goede manier uit verschillende benarde situaties gekomen ben, voel ik nu veel meer rust van binnen om ook deze situatie rustiger van een afstandje te kunnen bekijken. Om van daaruit betere vervolg stappen te kunnen zetten. In het zetten van die vervolgstappen gun ik mezelf de ruimte van andere te kunnen en mogen leren.

Oké, maar wat is hierin nu de samenhang met een zen momentje? Samen met een fysiotherapeut en een ergotherapeut ben ik op dit moment bezig om naar mijn energiebalans te kijken. Doelend op hoe bevrijdend en rustgevend ik Noorwegen ervaren had, vroeg mijn fysiotherapeut aan mij, “Hoe kan je Noorwegen in je leven houden?”.

Toen ik me realiseerde dat ik in Noorwegen buiten mijn comfortzone handelend een bepaalde rust van binnen kon bewaren. Kon ik van daaruit ook de rust vinden om nu mijn faalangst stapje voor stapje op te gaan pakken. Nee, ik ben er nog niet, maar er is wel beweging!