Dank je wel!

Tijdens een WRAP intervisie halverwege 2022 heb ik dat aangegeven. Hierop zijn we, de betrokken mensen binnen FAMEUS, en ik met elkaar van gedachten gaan wisselen of het nog wel zin had mijn vrijwilligerscontract te handhaven. Of dat het moment wellicht aangebroken was het te ontbinden. Met een mogelijk afscheid was ik zelf (on)bewust al bezig vanaf het moment dat ik steeds meer in een onmogelijk spagaat kwam te staan. En heb er dus geleidelijk aan naartoe kunnen groeien.

Afgelopen december was het zover, en heb ik afscheid genomen van FAMEUS.

Dit afscheid, en óók mijn tijd binnen FAMEUS wil ik niet zomaar voorbij laten gaan zonder hier aandacht aan te besteden.

De reden dat ik er ‘nu pas’ aandacht aan besteed is, dat mijn broer iets meer dan twee maanden voor mijn afscheid bij FAMEUS plotseling overleed.
Zeker rond die tijd kon ik mijn hoofd nog niet op een goede manier bij een tekst krijgen en houden om weer te geven wat de tijd binnen FAMEUS voor mij betekend heeft, en nog steeds doet.

Met nog geen flauw benul van wat herstel en ontwikkeling werkelijk inhouden, kwam ik begin 2016 bij deze organisatie, die ik vanaf dag een als een enorm warm bad heb ervaren. Voor het eerst merkte ik dat ik gewoon mezelf kon en mocht zijn. Met een enorm dik pantser dat ik vanaf jongs om me heen had gemetseld was dat trouwens makkelijker gezegd dan gedaan!

Middels workshops, cursussen, mijn vrijwilligerswerk en niet te vergeten, peer support, begon ik me stapje voor stapje verder te ontwikkelen richting de ervaringsdeskundige kant. Hierin werd ik door verschillende mensen binnen FAMEUS begeleid en gecoacht.

Bij het afronden van de cursus ‘Herstellen Doe Je Zelf’, weet ik nog goed dat ik dacht, “Zo, nu ben ik er…!”, om vervolgens een enorme terugval te krijgen. Wat er op dat moment gebeurde was, in de veilige cursus omgeving was ik ongemerkt dichter bij mijn gevoel gekomen. Een gevoel dat ik decennia lang angstvallig buiten de deur had weten te houden. Maar eenmaal met de cursus afgerond, onaangenaam hard en snel te dichtbij kwam.

Op verschillende momenten binnen mijn tijd bij FAMEUS maakte ik opnieuw dit soort ontwikkelingen door, waarbij ik soms voor een bepaalde periode alle vaste grond onder mijn voeten verloor.

Maar naarmate de tijd vorderde merkte ik ook vaker dat ik emoties als pijn, verdriet, teleurstelling en verlies steeds beter kon dragen. Dat maakt zo’n herstel en ontwikkel periode niet per se makkelijker, maar wel dragelijker. Uiteindelijk merkte ik ook steeds vaker dat ik rustiger en evenwichtiger uit zo’n periode naar boven kwam, wat mijn zelfvertrouwen weer ten goede kwam.

De acties die ik buiten FAMEUS om ondernomen heb, zijn domweg teveel om op te noemen. Maar waar ik absoluut van overtuigd ben is, die acties heb ik direct te danken aan FAMEUS!
Een doorbraak vinden in mijn hechting en bindingsproblematiek, en het opstarten van mijn eigen onderneming zijn hierin twee voor mij zeer dierbare voorbeelden. Aan mijn tijd binnen FAMEUS heb ik dus echt ongelooflijk veel te danken.

Ruiken, proeven, voelen, aanraken, vallen, toch weer opstaan.