Naar aanleiding van een dubbele tip, ben ik aan het einde van het afgelopen jaar bij een organisatie uitgekomen waar ik als vrijwilliger bij verschillende muziekfestivals gratis cursussen kan volgen. En heb ik afgelopen december – klinkt ver weg hè…? – met succes de cursus persoonlijk leiderschap afgerond.
Als baby, peuter, kleuter, kind, tiener en uiteindelijk ook nog als jongvolwassene, heb ik meer dan me lief is ziekenhuizenbezoeken en opnames gehad. Deze interventies hebben een natuurlijke wijze van ontwikkelen behoorlijk verstoord, en hebben mijn zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde ook geen goed gedaan.
Begrijpelijk, maar niet helpend, heb ik lang vanuit een ‘slachtoffer rol’ gevoeld, gedacht, gehandeld en geleefd.
Stapje voor stapje is daar na mijn klinische revalidatie voor een decubituswond ruim tien jaar geleden verandering in gekomen.
Maar me misschien teveel bewust van het feit dat ik meer tijd nodig heb om me dingen eigen te maken, en dus ook om te studeren, heb ik tot nu toe altijd nog last gehad van faalangst ten aanzien van studeren.
Tijdens een ‘koffie momentje’ kwam aan het einde van het afgelopen jaar het volgen van de cursus persoonlijk leiderschap voorbij. En direct voelde dat voor mij als een soort van schot in de roos naar mezelf.
Online ben ik bij die organisatie waar ik als vrijwilliger ook gratis cursussen kan volgen gaan zoeken naar de cursus persoonlijk leiderschap. En heb me daar eigenlijk direct voor ingeschreven.
Voortkomend uit die hardnekkige faalangst had ik in het verloop van het volgen van die cursus nog wel ‘uitstel gedrag’. Maar de stof in die cursus greep me prettig bij de lurven, om niet meer los te laten!
Ondanks misschien een valse start in het leven, huist er in mij een ambitieus en avontuurlijk hart. De cursus persoonlijk leiderschap heeft me wezenlijke handvatten gegeven die dromen en ambities in vervulling te laten gaan.
Gaat het makkelijk worden? Zeer beslist nee! Maar dat is geen reden om de uitdaging niet aan te gaan. Met alle mitsen en maren waar ik ten aanzien van vooral mijn lichaam rekening mee moet houden, ben ik vastberaden ervoor te gaan!
Maar wat is dat nou eigenlijk, persoonlijk leiderschap?
Wanneer je met persoonlijk leiderschap aan de gang gaat, dan is dat een uniek, persoonlijk proces waarin je eerst je doelen gaat bepalen waar je aan wilt werken. Om ook werkelijk groei en ontwikkeling door te maken is het belangrijk dat je doelen realistisch en haalbaar zijn, en tegelijkertijd ook uitdagend. Het behalen van je doelen werkt vaak stimulerend, zodat je ook weer makkelijker een nieuw doel op gaat pakken om aan te werken. Persoonlijk leiderschap is namelijk een proces dat in principe nooit ophoud, en je uitnodigt om aan jezelf te blijven werken.
Hoe je het stellen van die doelen het beste aan kunt pakken leer je op een hele handige en prettige wijze tijdens zo’n cursus persoonlijk leiderschap.
In die cursus ga je dan ook aan de gang met onderwerpen als:
- Wat zijn jouw drijfveren?
- Assertiviteit.
- Emotionele intelligentie.
- Regie over jezelf (zelfregulatie).
- Uitdagingen, veranderingen en tegenslag? Hoe zet je jezelf ‘AAN’?
- Het belang van MOGEN.
- Zelfbewustzijn.
- Reflectie en zelfobservatie.
- Een dagboek bijhouden.
- Mediteren.
- Het kunnen, en durven stellen van diepgaande vragen naar jezelf.
- Het durven vragen om professionele hulp.
- Wat zijn je sterke punten, en je zwaktes?
- Het belang van het vieren van SUCCES!
Deze, en tal van andere onderwerpen komen aan bod tijdens een cursus persoonlijk leiderschap.
Het gedicht 'The Road Not Taken' van Robert Frost heeft voor mij alles te maken met persoonlijk leiderschap, en is daarmee een blijvende inspiratiebron voor mij.
Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;
Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim,
Because it was grassy and wanted wear;
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,
And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way,
I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.
Reactie plaatsen
Reacties